– Ερωτόληπτο πουλάκι!
Τρυφερό αηδονάκι!
Τι στενάζεις μες τα δάση;
Πες με, είδες να περάση
Μια ψυχή που αγαπώ;
– Κι αν την είδα που να ξεύρω;
Και πως θέλεις να το εύρω;
Τόσες βλέπω στο λιβάδι˙
Δείξε με κάποιο σημάδι,
Αν την είδα να σ΄το πω.
– Μάτια δυο έχει μεγάλα
Ζυμωμένα με το γάλα ˙
Χείλη δροσερά κ’ ευώδη
Κόκκινα καθώς το ρόδι˙
Έχει φρύδι γυριστό,
Και μαλλάκια χρυσαφένια,
Κι’ από άνθη είναι στολισμένη,
Όταν περπατή πηγαίνει
Σαν παγόνι πλουμιστό.
Σε τα είπα ένα ένα˙ την γνωρίζεις, πες με τώρα,
Είδες την, να σε χαρώ;
– Ναί, την είδα, κ’ εκεί κάτου κάθεται αυτήν την ώρα
στο τρεχάμενο νερό.
– Έχε γεια, γλυκό πουλάκι! Στες μυρσίνες τώρα στάσου,
κ’ ενώ κάθομαι κοντά της, ψάλλε με τους έρωτάς σου.
Από τα ερωτικά του Παναγιώτη Σούτσου
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΙ 